Να σπουδάσω αυτό που θέλω ή αυτό που πρέπει;

Ίσως είναι από τις πιό κλασικές διαμάχες που έχουν τα παιδιά με τους γονείς και ίσως με τον περιβάλλοντα χώρο τους («συγγενείς και γονείς που ξέρουν »). Να σπουδάσουμε ότι είναι ο μπαμπάς και η μαμά, να ακολουθήσουμε ότι έκαναν και αυτοί γιατί θα βρούν σίγουρα δουλειά. Αυτά ακούμε συνεχώς και παραδοσιακά. Αν γίνει όμως κάτι τέτοιο Κάποια στιγμή όμως αυτό μπορεί να στραβώσει, και να αλλάξουν «πορεία» τα παιδιά και  μπορεί να μην εφόδια να το υποστηρίξουν.

Οι γονείς πάντα θέλουν το καλό του παιδιού τους, συμφωνώ, αλλά δεν είναι οι αρμόδιοι να το αποφασίσουν. Ειναι team decision (μετά απο πολύ έρευνα και χρόνο μεταξύ γονέα και παιδιού, δηλαδή με συνεννόηση).  Όχι να ικανοποιήσουμε τους γονείς και να δυστυχήσει το παιδί. Όχι μόνο αυτό, αλλά στην μέση του δρόμου θα έχουν χάσει και χρήματα και χρόνο εάν το παιδί σταματήσει και αλλάξει κλάδο…Πρέπει να συμπάσχουν με το θέλω του παιδιού τους, και όχι να τα ακυρώσουν. Είναι το μέλλον τους, η καριέρα που θα ακολουθήσουν σε όλη τούς την ζωή. Να βρουν έναν κλάδο που τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ και όχι να είναι βαρος. Η δουλειά τον γονιών είναι να είναι κοντά στα παιδιά τους, να τους συμβουλεύουν όσο μπορούν καλύτερα, να είναι υποστηρικτικοί και αν δεν ξέρουν, να συμβουλεύονται εδικούς. Εάν αντιδράσουν αρνητικά, ενδέχεται να διακοπεί η επικοινωνία με το παιδί.

Σε γενικές γραμμές, οι γονείς έχουν μια σημαντική επιρροή στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας των παιδιών τους όπως και στην λήψη αποφάσεων σταδιοδρομίας. Καλό θα ήταν ο γονέας να παραμένει ως «διαμεσολαβητής».

Δώστε στα παιδιά σας χώρο και χρόνο. Να μήν πιέζονται. Κάντε συζητήσεις από νωρίς, να καταλάβετε το παιδί που έχεται απέναντι σας. Ζητήστε συμβουλές από ειδικούς. Αυτό είναι το καθήκον μας σαν γονείς, να καθοδηγήσουμε, να προσφέρουμε ότι μπορούμε καλύτερο για να βρούν τον δρόμο τούς.

Η έρευνα της Keller (2004) δείχνει ότι όταν τα παιδιά αισθάνονται την υποστήριξη των γονιών τους, αυτά δείχνουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο να ψάξουν για μια σταδιοδρομία που θα τούς ενδιαφέρει. Οταν αισθάνονται ικανοί από μόνοι τους να παίρνουν αποφάσεις, μαζί με την συμπαράσταση τον γονίων, τείνουν να κάνουν πιο αποτελεματικές επιλογές για το μέλλον. 

Κάποιες βασικές επιρροές είναι:

1. Η προσδοκίες που έχουν οι γονείς για την εκπαίδευση και καριέρα των παίδων τους
2. Το παράδειγμα που δίνουν οι ίδιοι στα παιδιά τους
3. Οι αξίες που έχουν σαν οικογένεια, στην κοινωνία, στους φίλους, και στην ίδια τους την οικογένεια
4. Οι ευκαιρίες που προσφέρουν στα παιδιά τους για μάθηση και εκπαίδευση.
5. Σχέσεις μεταξύ γονέα και παιδιού

Κάποιες χρήσιμες συμβουλές για την καλύτερη ανάπτυξη σταδιοδρομίας του παιδιού:

1. Ενθάρρυνση για περισσότερη εκπαίδευση- μόρφωση
2. Βοήθεια στο να βρούν τα έμφυτα ταλέντα και δεξιότητες που έχουν
3. Συμβουλέψτε τους για τον «κόσμο» της εργασίας και της γενικότερης αγοράς.
4. Βοήθεια στο να παίρνουν αποφάσεις 
5. Βοήθεια στο να μάθουν να εκτιμούν την ισότητα των φύλων,και της πολιτιστικές κουλτούρες(cultural diversity) στην κοινωνία.

Σε άλλη μελέτη που έγινε το 1999 από τους Bergman & Killen, τεκμηριώνεται ότι η έφηβοι ΕΚΤΙΜΟΥΝ την γονική επιρροή και καθοδήγηση στον τομέα της επιλογής σταδιοδρομίας. Για αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει υποστήριξη και σωστή καθοδήγηση (και από ειδικούς) για να διερευνηθούν όλες η επιλογές σταδιοδρομίας. 

ΤΕΣΤ Επαγγελματικου Προσανατολισμού

Οι υποψήφιοι μπορούν να κάνουν και κάποια τεστ (επιστημονικά εργαλειά προσωπικότητας) για να καταλάβουν λίγο το χαρακτήρα τον παιδιού απο εμπειρογνώμονες με μια επικοδομοτική ανάλυση και στοιχεία όπως,

• Πως ανταποκρίνεται κάτω από πίεση?
• Πως συμπεριφέρεται σε ομάδες?
• Ειναι ικανά να βάζουν στόχους?
• Ειναι υποστιρικτικά? Εχουν παρακίνιση?
• Μπορούν να δουλέψουν κάτω απο καθεστός με δομές/νορμες?
• Είναι πειθαρχημένα?

Τα παραπάνω μπορούν να βοηθήσουν σε μια πιο δομημένη συλλογή σκέψεων για εύρεση τομέα σταδιοδρομίας.

Εάν σπουδάσουν κάτι που δεν τους ενδιαφέρει, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να αποτύχουν και να κάνουν κάτι άλλο. Πείτε με ρομαντικό, αλλά εάν έχουν έστω και λίγο πάθος η αγάπη για τον κλάδο που θέλουν να σπουδάσουν, τα πράγματα μπορει και να προχωρήσουν πιο ομαλα. Θα ψάχνονται συνεχώς, θα εξελίσσονται για κάτι που τους ενδιαφέρει πραγματικά. 

Το να ενδιαφέρεσαι για κάτι πραγματικά και γνήσια «φαίνεται» και δεν κρύβεται.  Ίσως να είναι και ο πιο σίγουρος τρόπος για να πετύχεις. Όπως είπε ο Steve Jobs, “ο μόνος τρόπος να κάνεις σπουδαία δουλειά είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις”.

Οι υποψήφιοι Μπορούν να βρούν κλάδους που έχουν διάφορα παρακλάδια για να μην επικεντρώνονται μόνο σε ένα (δείτε προηγούμενο άρθρο μου). Δηλαδή να είναι ‘flexible’, δυο πτυχιά σε ενα δηλαδή. Να σπουδάσουν για παραδειγμα Τεχνολογιά (τυχαίο το παράδειγμα) που μπορεί να εχουν κάποιο ενδιαφέρον και βάσει στατιστικών να βρουν πιο εύκολα δουλειά ως κυρίως πτυχίο, και να το συνδιάσουν με αυτο που θέλουν πραγματικά να σπουδάσουν. Αυτό μπορεί να είναι και μια πιστοποίηση.

Δεν είναι όμως και απαραίτητο να είναι κατι ‘flexible’ (ευέλικτο). Μπορεί να θέλουν να κάνουν specialize/ειδίκευση, και να επικεντρωθούνε στόν κλάδο που θέλουν μόνο. Αυτό δεν είναι και απαραιτήτα αρνητικό, δείχνει αυτοπεποίθση ότι είναι 100% σίγουροι με την επιλογή τους και θα ψάχνουν μια ζωή να αναπτύσσονται για να γίνουν καλύτεροι στον κλάδο τους.

Συμπερασματικά, να μην συγχέουν το χόμπι τους με της προοπτικές σταδιοδρομίας. Δείτε πραγματικά ποια είναι τα δυνατά τους σημεία. Εάν είναι τυχερά, μπορεί και τα δυο να αλληλοκαλύπτονται.

Να θυμάστε, με την σωστή οριοθέτηση και «σωστής» δουλειάς, πάντα θα υπάρχει χρόνος για το πάθος τους ανεξάρτητα από το αν το σπουδάσουν….