Ο βασικός τομέας εφαρμογής της ιατρικής, η ασθένεια και ο ασθενής είναι πανάρχαιος με διαρκή ανάγκη σε παροχή υπηρεσιών και σχεδόν αμετάβλητος από αρχής.
Η επιλογή κατεύθυνσης επαγγελματικού προσανατολισμού είναι ενδεχομένως η σημαντικότερη απόφαση, που καλείται να λάβει κάποιος, σε μία σχετικά πρώιμη φάση της ζωής του. Η ιατρική θα είναι πάντα μία θελκτική αλλά και δύσκολη επιλογή ιδίως στο κομμάτι που αφορά στην πρόβλεψη των εξελίξεων. Οι μεταβολές που θα ακολουθήσουν τις επόμενες μια ή δύο δεκαετίες θα είναι ριζικές όπως ήταν ριζικές και για τις δύο προηγούμενες δεκαετίες δεδομένου ο τομέας αυτός είναι ο κατ’ εξοχήν τομέας εφαρμογής νεωτερισμών τεχνολογίας. Οι βασικές σπουδές διαρκούν περίπου 12 έτη και δύσκολα μπορεί να υποθέσει κάποιος πως θα είναι το επαγγελματικό του πεδίο όταν ολοκληρώσει την κύρια εκπαίδευση του. Από την άλλη πλευρά ο βασικός τομέας εφαρμογής της ιατρικής, η ασθένεια και ο ασθενής είναι πανάρχαιος με διαρκή ανάγκη σε παροχή υπηρεσιών και σχεδόν αμετάβλητος από αρχής.
Οι σπουδές και αργότερα η άσκηση της ιατρικής απαιτούν πρωτίστως μία έμφυτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο πάσχοντα ασθενή που να συνδυάζεται με ένα έμφυτο ενδιαφέρον για τους μηχανισμούς της ανθρώπινης ασθένειας και της θεραπείας της. Είναι ίσως τα μοναδικά προσόντα μαζί με την ενάργεια της σκέψης και την παρατηρητικότητα που θα βοηθήσουν στην ολοκλήρωση ενός απαιτητικού αρχικά δωδεκαετή κύκλου σπουδών (προπτυχιακός κύκλος – κύκλος εξειδίκευσης). Αναμφισβήτητα η ικανοποίηση που προσφέρει η σωστή διάγνωση της νόσου και χαρά που προσφέρει η θεραπεία του ασθενή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή του ιατρού και αποτελούν μία διαχρονική αξία που τον συνοδεύουν για όλα τα χρόνια που θα ασκήσει την επιστήμη-τέχνη του.
Στον τομέα της ιατρικής σημαντικό ρόλο παίζουν δεξιότητες που έχουν να κάνουν με τα χέρια (χειρουγική, επεμβατικές πράξεις) αλλά και με την επικοινωνία (λήψη ιστορικού, παροχή ιατρικής συμβουλής). Αυτά πρέπει να συνδυάζονται με κάποιο βαθμό φυσικής αντοχής γιατί πολύ συχνά τα ωράρια εργασίας είναι εξαντλητικά (πολύ πέραν του 8ώρου και συχνά μέσα στη νύχτα) αλλά και ψυχικής αντοχής γιατί συχνά ο ιατρός έρχεται αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο πόνο (ασθενών και συγγενών). Τέλος ο ιατρός πολύ συχνά φτάνει με τα όρια των μέσων που διαθέτει η επιστήμη του και τότε έρχεται αντιμέτωπος -πολύ συχνότερα από κάθε άλλη επιστήμη- με κάτι τόσο οριστικό και αμετάκλητο όπως ο θάνατος . Συχνά ο συνδυασμός των παραπάνω έχει παρατηρηθεί να οδηγεί ιατρούς στο σύνδρομο “burn out”.
Σε ότι αφορά στην ιατρική εκπαίδευση αυτή είναι ίσως από τις απαιτητικότερες, απαιτεί αφοσίωση και επιμονή μαζί με πολλές ώρες μελέτης και συχνά αποστήθισης ιδίως για τα πρώτα χρόνια της προπτυχιακής εκπαίδευσης που διαρκούν έξι χρόνια. Μετά τη λήψη του πτυχίου ακολουθεί ένας δεύτερος εξαετής κύκλος εκπαίδευσης (συχνά αναφέρεται ειδικότητα) που γίνεται σε νοσοκομειακό περιβάλλον και απαιτεί πέραν της μελέτης καθημερινή και πολύωρη απασχόληση με ασθενείς αλλά και πολύωρη εργασία με εκτέλεση σημαντικού αριθμού εποπτευόμενων κλινικών πράξεων. Στο τέλος της περιόδου αυτής μετά από εξετάσεις απονέμεται ο τίτλος της ειδικότητας και ο ιατρός μπορεί πλέον να εργασθεί αυτόνομα ως ειδικός. Ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ιατρών ιδίως αυτών που θα ασκήσουν ιατρική σε νοσοκομειακό περιβάλλον επιλέγει μετά την ειδικότητα την υπο-εξειδίκευση που συνήθως γίνεται σε μεγάλα νοσοκομειακά κέντρα του εξωτερικού και διαρκεί από ένα έως δύο έτη. Εδώ ο ιατρός ασχολείται με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο της ειδικότητας του και αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία σε νέες τεχνικές διάγνωσης και θεραπείας. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί ότι η ιατρική εκπαίδευση είναι συνεχιζόμενη και θα πρέπει να γίνεται, μέσω προσωπικής μελέτης, παρακολούθησης συνεδρίων και ιδανικά με συχνές επισκέψεις σε νοσοκομειακά κέντρα του εξωτερικού. Ο τομέας της ιατρικής είναι συνεχώς εξελισσόμενος και μεταβαλλόμενος απαιτεί συνεχή ενημέρωση και εκπαίδευση.
Η επαγγελματική αποκατάσταση στη ιατρική για πολλά χρόνια ήταν εύκολη και σχεδόν δεδομένη λόγω της ύπαρξης μικρού αριθμού πτυχίων. Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μια υπερπροσφορά πτυχίων κάτι που κάνει αρχικά την εξειδίκευση και εν συνεχεία την επαγγελματική αποκατάσταση στη χώρα μας δυσκολότερη. Μεγάλος αριθμός ιατρών αναγκάζεται να μετακινηθεί εκτός Ελλάδος για εξειδίκευση και επαγγελματική αποκατάσταση. Οι προβλέψεις όμως σε ότι αφορά στις ανάγκες σε ιατρούς για το μέλλον δείχνουν ότι αυτές θα είναι αυξημένες, κυρίως λόγω του αυξανόμενου προσδόκιμου επιβίωσης. Η επαγγελματική αποκατάσταση ενδεχομένως τα επόμενα 10-12 έτη να είναι ευκολότερη.
——————————————————————————————————
Αχιλλέας Ζαχαρούλης
Επιμελητής Α΄ ΕΣΥ
Επεμβατικός Καρδιολόγος
Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών
“ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”
Ο κ. Αχιλλέας Ζαχαρούλης είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος αναγνωρισμένου τίτλου σπουδών ιατρικής από το ECFMG (Educational Commission for Foreign Medical Graduates) των ΗΠΑ. Είναι επίσης Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάτοχος του τίτλου της ιατρικής ειδικότητας της Καρδιολογίας. Έχει πλήρη μετεκπαίδευση στην Επεμβατική Καρδιολογία στην Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Emory, Atlanta GA των ΗΠΑ.
Ο κ. Ζαχαρούλης πέραν από την 14ετή άσκηση τόσο της κλινικής όσο και της επεμβατικής Καρδιολογίας σε νοσοκομειακό επίπεδο, έχει σημαντική εμπειρία στην εκπαίδευση των ιατρών σε διάφορα επίπεδα των σπουδών τους. Για 12 έτη συμμετέχει ενεργά στην εκπαίδευση προπτυχιακών φοιτητών ιατρικής στη Β΄ Καρδιολογική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και στην εκπαίδευση ειδικευόμενων ιατρών στην ειδικότητα της Καρδιολογίας στα Γενικά Νοσοκομεία Αθηνών “ΑΤΤΙΚΟΝ” και “ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”. Τέλος διδάσκει σε τρία μεταπτυχιακά προγράμματα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ έχει ενεργό συμμετοχή ως ομιλητής σε Πανελλήνια και Διεθνή συνέδρια Καρδιολογίας.
